مجله پزشکی

اکثر افراد روکش دندان را برای بهبود ظاهر دندان و لبخند انتخاب می کنند. روکش های دندانی از روکش ظریف ، سرامیکی توخالی یا کامپوزیت (ماده پر کننده) هستند که به دو دلیل روی دندان های طبیعی شما قرار می گیرند تا زیبایی لبخند شما را افزایش دهند و از دندان زیرین محافظت کنند.

روکش دندان دو نوع وجود دارد: سرامیکی و کامپوزیت. روکش های پرسلن توسط یک تکنسین در آزمایشگاه دندانپزشکی ساخته می شوند و می توانند به طور بالقوه به براقیت و شفافیت دندان طبیعی شباهت داشته و به طور کلی کاملاً مقاوم و بادوام باشند. یکی از مزایای روکش های دندان این است که می توانند دندان های زیرین را از شروع پوسیدگی دندان محافظت کنند.

اما باید مراقب باشید

در حالی که پوشش ها احتمال ابتلا به حفره را در شما ایجاد نمی کنند ، اما حفظ روال مناسب بهداشت دهان و دندان را بیش از هر زمان دیگری مهم می کند. دندان های زیر روکش شما هنوز می توانند پلاک و تارتار ایجاد کنند ، به این معنی که در نهایت می توانند سوراخ های ریزی ایجاد کنند. اگر در این دندان ها شکاف ایجاد شود ، ممکن است روکش های شما از دندان های شما پشتیبانی نکند ، حتی اگر دندانپزشک شما پوسیدگی را درمان کند.

هنگامی که روکش تهیه می کنید ، دندانپزشک اطلاعاتی در مورد نحوه مراقبت از آنها و دندان های طبیعی زیر به شما می دهد. آنها احتمالاً توصیه می کنند:

دندان های خود را حداقل دو بار در روز یا در صورت امکان بعد از هر وعده مسواک بزنید.

نخ دندان را فراموش نکنید! شما نمی خواهید ذرات غذایی کوچک بین دندانهای شما قرار بگیرند و به دندانهای سفید شما آسیب برسانند.

برای مقابله با باکتری ها روزی دو بار از دهان شویه استفاده کنید.

بیش از حد از غذاها و نوشیدنی های اسیدی مانند مرکبات ، قهوه و نوشابه استفاده نکنید.

از غذاهای شیرین ملایم لذت ببرید ، اما حتماً بعد از 30 دقیقه تا یک ساعت مسواک بزنید.

سیگار نکش. محصولات دخانیات نه تنها پوشش شما را لکه دار می کند ، بلکه می تواند خطر ابتلا به بیماری لثه را نیز افزایش دهد. لثه های ناسالم قادر به حمایت از روکش نیستند.

برای تمیزکاری کامل حرفه ای سالی دو بار به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

کامپوزیت موادی هستند که ساختار همگنی ندارند و از انواع مختلف مواد تشکیل شده اند. کامپوزیت شامل عوامل تثبیت کننده رنگ ، سخت کننده های حساس به نور ، مواد پرکننده میباشند کع کامپوزیت دارای موادی هستند که مقاومت به سایش را افزایش می دهند یا خاصیت ارتجاعی را تثبیت می کنند.

در حقیقت ، تولد مواد کامپوزیتی به ویژه به دلیل نشستن آنها روی زمین شیمیایی مشابه صنعت ساخت و ساز بوده است. معروف است که در دوران باستان ، چینی ها ، و مصری ها کاه را در ملات مخلوط می کردند تا مقاومت خشت و آجر را افزایش دهند. بعلاوه ، بتن مسلح آهن برای دهه ها به عنوان یک ماده استاندارد ساختمانی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال ، استفاده از الیاف شیشه با مواد مختلف ماتریس آلی ، عصر جدیدی را در استفاده از مواد کامپوزیت آغاز کرده است.

در دهه 1960 فقط در دندانهای جلویی استفاده می شد. با این حال ، امروزه با پیشرفت مواد ، می توان آن را با موفقیت روی دندانهای خلفی به عنوان ماده پر کننده ای که در برابر فشارهای جویدن مقاوم است و ساییدگی کمتری دارد ، استفاده کرد.

چرا کامپوزیت استفاده می شود؟

پر کردن کامپوزیت از ساده ترین و ارزان ترین روش های زیبایی است. رزین کامپوزیتی که در پر کردن استفاده می شود می تواند متناسب با دندانهای اطرافش شکل و صیقل داده شود. از پرکردگی های کامپوزیت برای اصلاح شکل ظاهری و رنگی یا شکسته ، بستن شکاف بین دندان ها ، بلندتر جلوه دادن دندان ها یا تغییر شکل یا رنگ دندان ها و گاهی محافظت از ریشه در معرض فرورفتگی لثه یا جایگزینی برای پر کردن آمالگام ها استفاده می شود.

کامپوزیت چگونه استفاده می شود؟

اول از همه ، پلاک های موجود روی دندان تمیز می شوند ، در صورت لزوم ، درمان های کانال انجام می شود ، در صورت وجود پرشدگی شکسته ، اصلاح انجام می شود. سپس ، داروهای لازم روی پایه دندان قرار می گیرد. سپس دندانپزشک شما از مقیاس رنگی برای انتخاب رزین کامپوزیتی متناسب با رنگ دندان شما استفاده می کند. هنگامی که سایه مناسب انتخاب شد ، کمی سطح دندان تراش داده می‌شود (این کار معمولاً با مواد مخصوص تراش انجام می شود). ماده ای (عامل پیوند دهنده) که به چسباندن و پر شدن کامپوزیت کمک می کند ، بر روی دندان اعمال می شود و تحت تابش قرار می گیرد.

رزین خمیری دندان رنگ لایه به لایه درون حفره قرار گرفته و شکل می گیرد. پس از آن ، این ماده با یک دستگاه سبک سخت می شود. پس از سفت شدن ماده پر کننده ، ارتفاع آن تنظیم شده و شکل نهایی کامپوزیت ساخته می‌شود. سپس صیقل داده می شود تا اینکه مانند سایر سطوح سطح دندان به طور یکنواخت بدرخشد. انجام این فرآیند تقریباً 30 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد. اگر قرار است بیش از یک دندان درمان شود ، ممکن است به چندین قرار ملاقات نیاز داشته باشید.

نکته مهم

چای ، قهوه ، سیگار و سایر اقلام می توانند مواد پر کننده را لکه دار کنند. برای جلوگیری یا به حداقل رساندن لکه ها ، لازم است از مصرف غذایی که در 48 ساعت اول پس از هرگونه درمان ترکیبی لکه ایجاد می کند ، خودداری کنید. علاوه بر این ، مرتباً دندان های خود را مسواک زده و مرتباً تمیز کنید.

رزینی که در پر کننده های کامپوزیت استفاده می شود به اندازه دندان های طبیعی استحکام ندارد. این ماده می تواند در اثر ضربه هایی مانند جویدن ناخن ، یخ ، استخوان یا جویدن مداد ، دندان ساییدن آسیب ببیند. عمر مهر و موم معمولاً 5-10 سال است و پس از آن می توان آن را ترمیم یا بازیابی کرد. در واقع ، عمر برنامه پر کردن به عادات دهان و اندازه پر کردن بستگی دارد. اگر بعد از پر کردن کامپوزیت متوجه لبه های تیز روی دندان های خود شدید ، یا در هنگام گاز گرفتن احساس عجیب یا "غیرطبیعی" کردید ، اگر شکاف شکسته یا از بین می رود ، بلافاصله با دندانپزشک تماس بگیرید.

مزایا کامپوزیت

بزرگترین مزیت پر کننده های کامپوزیتی زیبایی آنهاست (با رنگ دندان سازگار است).

اتصالات آن عمدتا با استفاده از مواد شیمیایی انجام می شود ، که باعث حفظ بهتر می شود.

از آنجا که ضرایب انبساط و انقباض نزدیک به دندان است ، راحتی در جلوگیری از تشکیل پوسیدگی ثانویه را فراهم می کند.

بلافاصله پس از پر شدن می توان آنها را صیقل داد.

مانند آمالگام ، عدم غذا خوردن به مدت 2 ساعت پس از پر کردن ، محدودیتی ندارد. پس از پر کردن ، آنها می توانند عملکرد (خوردن ، آشامیدن) را انجام دهید.

آنها می توانند نه تنها برای ترمیم پوسیدگی ، بلکه همچنین برای اقدامات زیبایی با تغییر رنگ و شکل دندان ها (روکش لمینت مستقیم) استفاده شوند.

معایب کامپوزیت

پر کننده های کامپوزیت لایه به لایه اعمال می شوند و با نور خاصی پخت می شوند. به همین دلیل ، ساخت آن طولانی تر و دشوارتر از ملغمه است.

قیمت آن گرانتر از آمالگام است.

اگرچه اخیراً پر کننده های کامپوزیت بسیار مقاوم ساخته شده اند ، اما به سختی آمالگام نیستند.

تغییر رنگ ممکن است در مدت زمان طولانی اتفاق بیفتد (به خصوص در افرادی که نور ندارند و بهداشت دهان رعایت نمی شود). غذاها و نوشیدنی های مصرفی نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند.